สัตว์ที่หายใจทางผิวหนัง

สัตว์ที่หายใจทางผิวหนังเป็นสัตว์ที่สามารถแลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ผ่านผิวหนังได้โดยตรง โดยอาศัยโครงข่ายหลอดเลือดฝอยจำนวนมากที่กระจายอยู่ใต้ผิวหนัง สัตว์ที่หายใจทางผิวหนังส่วนใหญ่เป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน้ำหรือในสภาพแวดล้อมที่ชื้น เช่น สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก สัตว์เลื้อยคลานบางชนิด หนอนตัวแบน หอยทาก เป็นต้น อธิบายระบบหายใจ

ข้อดีของการหายใจทางผิวหนังคือ สัตว์ไม่จำเป็นต้องใช้อวัยวะหายใจอื่นๆ เช่น เหงือกหรือ ปอดมีหน้าที่ ซึ่งช่วยให้ประหยัดพลังงานและมีพื้นที่ใช้สอยในร่างกายมากขึ้น อย่างไรก็ตาม การหายใจทางผิวหนังก็มีข้อเสียเช่นกัน คือ สัตว์จะไม่สามารถอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้งได้ การหายใจทางผิวหนังของสัตว์แต่ละชนิดมีกลไกที่แตกต่างกันไป สัตว์บางชนิดมีผิวหนังที่บางและชุ่มชื้นเป็นพิเศษเพื่อให้สามารถแลกเปลี่ยนก๊าซได้ดียิ่งขึ้น สัตว์บางชนิดมีต่อมเมือกที่ช่วยให้ผิวหนังชุ่มชื้นอยู่เสมอ สัตว์บางชนิดมีโครงสร้างพิเศษในผิวหนังที่ช่วยในการแลกเปลี่ยนก๊าซ เช่น เกล็ดผิวหนังของปลาไหลไฟฟ้า หน้าที่ระบบหายใจ